chemo-muts

De tweede week van de chemokuur verloopt anders dan de eerste. De eerste week had ik nog energie voor tien en nu nog niet eens voor een halve. En ik maar denken dat ik er wel probleemloos doorheen zou rollen: "Voel me veel te goed".
Nou ja, veel hangen en liggen dus. Nee, niet in bed. Gewoon lekker in m'n luie fauteuil of op de bank. Filmpie kijken, haken en gisteren eindelijk weer aan de farmers wife gewerkt. Ben nog maar bij blok 22, dus nog maar 125 te gaan!!
Zondag kwamen Carolien en de kinderen. Jammer dat onze schoonzoon er vaak niet bij kan zijn, maar ja, als je je eigen restaurant hebt moet je de zondagen ook werken.
Ik was zo blij ze weer te kunnen knuffelen. Voorheen kwamen Kay, Neo en Liz elke 2weken voor een week-end, maar sinds ik ziek ben kan dat niet meer. Ik mis ze zo, maar volgend jaar halen we alle schade in.
Ik had die week twee mutsjes gehaakt voor straks als ik kaal word. Ik wilde ze graag aan Carolien laten zien en ook de drie mutsjes die ik gekocht had.
Ik pakte ze en zei tegen de kinderen:" oma gaat er een opzetten en niet lachen he".
Zette eerst de eerste zelfgemaakte op. Carolien tegen alle verwachtingen in vond deze heel leuk.
Kinderen zeiden niets.
Ik zei tegen Carolien: het valt me op dat de boeffies oma niet eens uitlachen, waarop Neo zei:" Oma waarom zouden we lachen, er valt toch niets te lachen" en Kay daarop: " Nee oma, het is toch helemaal niet leuk wat jij hebt". Lizzie zei met haar duimpje in d'r mond dat ze het heel leuk vond staan. Nou, dan wil je ze wel opvreten. Twee knullen van bijna 10 en hun zusje van bijna 9 die hier zo respectvol mee omgaan, geweldig. Tja, goede opvoeding kan nooit kwaad!
Het werd heel gezellig. Had de dag ervoor heerlijke appeltaart gebakken en andere lekkere dingen in huis gehaald. Na twee uurtjes gingen ze weer richting AP.
We ruimden de rommel op en ik ging even gestrekt. Merkte toen dat ik totaal uitgeput was. Zo'n vreemde gewaarwording. De dag ervoor nog heerlijk lopen rommelen in huis, taart gebakken, lekker gekookt en de andere dag is je energie bijna weg.
A.s. zondag komen Bas, Miranda en kleine Jesse, mits er niemand van hen verkouden is. Ik zit nl. in de tweede week van de kuur en dan is je weerstand heel laag. Dat is mij gisteren door de huisarts ook op m'n hart gedrukt. Ik moest onverwachts bij hem langs. Had al twee dagen last van pijn in de onderbuik met uitstraling naar de onderrug. Gelukkig was er niets ernstigs, waarschijnlijk een gescheurd spiertje. Toen ik belde voor deze afspraak zei hij dat ik niet in de wachtkamer moest plaatsnemen, maar dat hij mij wel uit de auto zou halen. Top hoor.
Ik moet ook absoluut geen mensendrukte opzoeken. Volgende week is dan weer de opbouwende week voordat de tweede kuur begint. Dan gaan we dinsdag naar het tuincentrum om een mooie kerstboom uit te zoeken en gaan hem gelijk optuigen. Verheug mij er nu al op.
Nu eerst maar alles gereed maken voor het week-end. Weer een appeltaart bakken voor m'n andere drie schatten, nou ja vier eigenlijk. Wim is er ook dol op.
Vind het heerlijk om te doen. Heb in de jaren dat we in Engeland woonden m'n liefde voor bakken ontwikkeld. Niet dat ik zo goed ben als Menno van Heel Holland bakt, maar al zeg ik het zelf, mijn baksels zijn alom bekend.
Ik wens al mijn bloglezers een heel gezellig week-end en tot blogs maar weer.

groetjes Herma