Daar gaan we weer

Twee maanden geleden bleek een onschuldig bultje bij m'n oor niet zo onschuldig te zijn. Het was een tumor bij de oorspeekselklier en 80% van deze tumoren zijn goedaardig. Dus vol goede moed liet ik het twee weken later weghalen. Weer een week later terug naar de KNO voor controle en uitslag. Ik ging met veel plezier naar deze afspraak, omdat ik behandeld ben door een geweldige KNO-arts. Het is een  jonge vrouw van pakweg 30, 35 jaar. We hebben gewoon een klik met elkaar. Ik zag toen ik in de wachtruimte zat de oncologieverpleegkundige lopen die ons acht jaar geleden bij Wim z'n ziekte heef begeleid. Ik zie haar natuurlijk regelmatig, want KNO/hoofdhals is haar werkgebied.

Vlak voor ik aan de beurt was ging ze bij de KNO naar binnen. Ik werd binnengeroepen en daar zat zij. Zij kwam dus niet even binnenwippen om iets af te geven o.i.d., maar zij zat daar voor ons.

Ik had gelijk door dat het foute boel was. Deed mijn ogen dicht hopende dat ik wakker zou worden, maar helaas werd ik niet wakker. Ze heeft toch gezegd dat 80% goedaardig was? Vanaf dat moment kwamen we weer in diezelfde achtbaan terecht van acht jaar geleden. Om een lang verhaal kort te houden, we zijn naar hhuis gegaan. Hebben een potjezitten janken en toen is Wim de kinderen gaan bellen . Dat vond ik het ergst van alles. Wat overkomt hun nu weer. Bas en Carolien waren natuurlijk heel erg aangeslagen, maar ook heel sterk. Zij geven ons heel veel moed en die kleintjes doen het op hun manier. God, wat hou ik toch veel van al m'n schatten.

Enfin na bloedonderzoeken, beenmergpunctie en Petct-scan, begin ik morgen aan het behandelplan.

Morgen de eerste van drie zware chemokuren. De eerste keer moet ik een nachtje blijven om te kijken  wat voor bijverschijnselen er kunnen ontstaan, zodat de medicatie daar op aangepast kan worden.

Dinsdag naar huis en dan drie weken laer de volgende kuur. De laatste zal 29 december zijn. De kerstdagen komt ik hoogstwaarschijnlijk goed door. Oud en nieuw zal minder zijn, maar dat maakt allemaal niets uit. Ik kan daarna gaan werken aan herstel. Moet eind januari nog wel drie weken bestralingen hebben en dan kan het echte werken beginnen.

De tweede week begin ik al haar te verliezen, dus gaat Carolien volgend week-end mijn haar er al
afhalen. Ik was dit al van plan en de oncologieverpleegkundige raadde dit ook aan. Heb al een aantal leuke hoofddoekjes en mutsjes in huis. Ik heb een kleine hoop dat ik er beter haar voor terugkrijg. Misschien wel krullen of een dikke bos haar. Nu kan ik ook zien hoe grijs ik word en hoe dat staat. Een ding is voor mij wel zeker en dat is dat ik het gewoon weer ga kleuren. Ik heb nou eenmaal nog niets met grijs haar. Wel ijdel blijven Herma!

Straks komen Bas, Miran en onze lieve kleine schat om oma op te vrolijken. Volgende week komt Carolien weer met de kids en zo word ik elk week-end verwend, heerlijk.

Voordat ze arriveren nog even m'n tas inpakken voor morgen.

Allemaal een fijne zondag en tot blogs.

groetjes Herma