Goed eten!

Na weer een heerlijke zondag met Carolien en de kids kon ik mij weer opmaken voor de volgende dag, de dag van de tweede chemo kuur. Eerst naar de oncologieverpleegkundige voor het plaatsen van het infuus. Dit keer een ietwat onzekere dame die erg chaotisch bezig was. Tot overmaat van ramp zat na het plaatsen v.h. infuus het bloed overal. Op de stoel, op mijn kleding en tot mijn verbazing had zij ook nog eens geen handschoenen aan en zaten haar handen ook onder. Dit ging dus allemaal niet volgens het boekje, maar mijn infuus zat en nog goed ook.

Daarna naar de internist/hematoloog voor een evaluatie. Zij was zeer tevreden, vooral over mijn bloedwaardes. "Perfect" zei ze. 

Als de waardes niet goed zouden zijn dan kon de kuur geen doorgang vinden, dus wat dat betreft prima natuurlijk. En ik weet wel hoe mijn bloedwaardes zo goed waren. Ik moet nl. veel eiwitten eten, dus dat heeft Wim in zijn oren geknoopt en bombardeert mij met lekkere vis, lekkere kaasplankjes etc. Allemaal heel goed voor nu, maar merk wel dat het er langzaam allemaal aankomt.

Niet zeuren, dat is van later zorg. Je moet nu vooral goed eten, zegt Wim dan.

Ook heb ik de overheerlijke sliptongetjes die ik van Bas en Miran kreeg gegeten, verrukkelijk. Heb er nog een paar in de vriezer, dus die kan ik volgende week lekker naar binnen werken. Gelukkig is Wim niet zo'n viseter haha.

Enfin, kwam rond 14.00 uur op de afdeling en het proces kon opgestart worden. Wat een gedoe allemaal. Tig zakjes hingen boven mij en werden steeds weer verwisseld. Dit keer werd ik niet zo hyper van de prednison. Werd ook niet slaperig van al dat andere. Kon mij lekker een beetje afsluiten van de rest en lekker op m'n I-pad gemiste tv-programma's terugkijken en ook nog heerlijk liggen haken. 

Er lagen nog twee dames en een heer bij mij op de kamer. Allemaal een andere chemo-kuur. De man had ook Non-hodgkin, net als ik, maar hij had de milde vorm.

Jeetje, wat is dat toch rot als je de milde hebt. Hij heeft het nu zeven jaar en het is nu voor de derde keer terug en dit is de laatste chemo-behandeling die hij krijgt. Hierna proberen ze stamceltherapie.

Wat ben ik dan blij dat ik de agressieve vorm heb, wordt agressief aangepakt, maar kans op genezing is vele malen groter.

Eindelijk om 20.00 uur kon ik naar huis. Gelukkig is de derde kuur 's-morgens om 08.15, dan ben ik tenminste weer op tijd thuis.

Ik dacht geen moeite te hebben om een kaal koppie te krijgen, maar inmiddels zit er bijna geen haar meer en moet ik wel slikken als ik in de spiegel kijk. 

Maar soms heeft elk nadeel ook een voordeel. Misschien een weelderige haardos hierna?

Vandaag het laatste blok van de Scheepjes-CAL haken, morgen de afwerking downloaden en dan als een speer in elkaar zetten. Hij wordt toch wel zoooo mooi he.

Wat is het toch een geluk dat ik zoveel leuke hobbies heb en niet te vergeten dat ik zoveel lieve mensen om mij heen weet te hebben. Geweldige man, kinderen en kleinkinderen en hele lieve vrienden. Ach, ik ben gewoon een gezegend mens.

Tot blogs maar weer en een fijne dag.

Groetjes Herma