Achter de wolken .........

Een zware week, ja dat was het.
Was de eerste kuur goed te doen, deze tweede is een ander verhaal. Het geen controle hebben over lichaam en geest is niet te bevatten. Lichaam totaal op slot, kon echt helemaal niets. Na een wandeling van en naar het toilet, zo'n pakweg 7 meter heen en terug, moest ik een half uur bijkomen.
Oke, daar moet je dan maar aan toegeven, maar als je geest je daarbij ook nog totaal in de steek laat, dan wordt het toch wel erg lastig.
Maar goed, ik merk dat ik weer wat energie terugkrijg. Volgende week heet dan ook "de goede week". Dat komt toevallig wel erg goed uit. Kunnen Wim en ik toch nog een beetje gezellig Kerst vieren. Dit week-end komen de kinderen en kleinkinderen en vieren we Wim z'n verjaardag alvast (tweede kerstdag). We hebben ervoor gekozen om beide kerstdagen in alle rust met z'n tweeën te vieren.
Het gaat natuurlijk allemaal niet alleen om mij, maar mijn schat heeft het natuurlijk minstens net zo zwaar en ik kan het weten want acht jaar geleden stond ik aan de zijlijn en dus weet ik als geen ander hoe wanhopig je dan bent.
Enfin, ook kan ik dan weer genieten van één of misschien wel twee heerlijke wijntjes. Ja, daar genieten Wim en ik normaliter enorm van.
Ondanks dat ik me deze week zo miserabel voelde, heb ik geen achterstand opgelopen met de Scheepjes CAL 2014. Haken kun je nl. ook liggend doen. Ik heb alle 60 blokken aan elkaar zitten en wacht nu op de laatste download om 10.00 en kan ik weer van start met de rand en dan is dit pracht exemplaar ook weer klaar.
Wat een lappendekens in dit huis. Zowel gehaakt als gequilt. En er komen er nog veel meer. Ben gek van "projecten", oftewel dat kleine spul is niets voor mij om te doen. Het moeten grote uitdagingen zijn.
Ook wil ik zo graag weer m'n Farmers Wife oppakken, maar quilten kan ik nou eenmaal niet in horizontale stand doen. Misschien een kwestie van goed oefenen?
Als ik terugkijk op 2014, dan is de tweede helft van dit jaar een echt . . . (nare) periode.
In één week tijd drie rampzalige berichten op ons bordje.
Eerst het vreselijke bericht wat wij over mijn gezondheid te horen kregen. Twee dagen later het bericht dat de man van een heel lief nichtje van ons plotseling was overleden. Zijn lieve vrouw en drie jonge kinderen achterlatend. Niet te bevatten.
Of dat dan nog niet genoeg was, twee dagen later een telefoontje van onze beste vriend. Zijn vrouw was opgenomen in het ziekenhuis met een heel ernstige ziekte.
Toen werd ik wel even heel erg boos op Hem. Waarom Hij dit allemaal toestond.
Uiteindelijk heeft alles een plekje gekregen, maar makkelijk is het allemaal niet.
Toch schijnt achter de wolken ook de zon.
Kreeg gisteren uit totaal onverwachte hoek een telefoontje waar ik wel heel erg gelukkig van werd.
Krijgt dit jaar dan misschien toch een dun gouden randje? De tijd zal het leren.
Volgende week even goed bijtanken en dan ben ik klaar voor de laatste chemo op 29 december. Daarna nog drie weken elke dag bestralen en dan hopelijk zo gauw mogelijk alles back to normal. Ik wens al mijn bloglezers een goed week-end en mooie en gezegende kerstdagen.

groetjes Herma